Wat is er toch veel dat voor liefde doorgaat. Hoe vaak maken wij onszelf wijs dat wij liefhebbende mensen zijn maar in feite zijn wij vaak uit  op rendement. Bewust of onbewust koesteren we hoge verwachtingen omtrent de liefde. Wij eisen haar op vanwege onze eigen investeringen. Boekhouders geworden in de liefde die moet komen vanuit een bron die niet van onzelf is. Wij zoeken haar buiten ons om in anderen want onze behoeftes naar liefde zijn enorm groot maar de liefde die wij zelf geven is zelden onvoorwaardelijk.

Onze verlangens moeten worden gevuld door hen omdat wij niet in staat zijn het aan onszelf te geven. Wij weten zelfs niet hoe omdat wij onzelf niet hebben erkend als de bron van liefde .Niettemin

verwachten wij het buiten onszelf wel te vinden en aldus gaan wij driftigen op zoek naar erkenning, bevestiging en onvoorwaardelijke liefde.

Zo zijn wij tot bedelaars geworden en wringen ons

daarbij in allerlei bochten . Manipuleren onze omgeving om toch maar te krijgen wat wij zo graag willen  : liefde.

Het is een oeverloze zoektocht die ons nooit dat zal brengen waar wij naar op zoek zijn.Simpelweg omdat het daar niet is te vinden.

Wij zullen dat pas vinden als we onzelf terug hebben gevonden als het  wezen dat wijzelf zijn met oneindige mogelijkheden en een nooit in ons opdrogende bron van liefde.

Toch zullen we die stap pas nemen als we willen toegeven dat we in alle opzichten verantwoordelijk zijn voor ons eigen geluk en dat is in alle simpelheid meteen ook het  moeilijkste besluit dat een mens kan nemen en het  aldus ook leven naar die wijsheid is maar weinigen gegeven want het is zwaar werk.

Ik wens iedereen die deze stap zet veel kracht , moed en standvastigheid want dat zul je hard nodig hebben en dat wens ik mijzelf ook toe.