Een ijskoningin  is gesmolten

de verzengende hitte van het vuur

brandde een groot gat in haar hart

recht in  het midden tot aan haar ziel

Precies op haar  meest  kwetsbare plek.

Heel lang hield zij zich nog wankelend staande

maar uiteindelijk gaf ze het op en gaf ze het ook over

Zelfs zij dus, de altijd gedachte sterke

Zo moest de ijskoningin  het loodje leggen

Nu rest nog een treurig plasje water

net genoeg om een dorstige vogel te lessen

maar ach zelfs die gift kan zij niet meer op haar conto schrijven

want met haar heengaan is ook de zwaar bevochten status

van de altijd schenkende verdwenen

Zo zijn de wetten der  natuur.