Helpen
Helpen is nog niet zo simpel als het lijkt. Vroeger vond ik het een stuk makkelijker. Er was ergens nood , een persoon of dier verkeerde in moeilijke omstandigheden en dan gingen bij mij meteen de hulpknoppen en bronnen aan. Tegenwoordig denk ik daar toch anders over en verkeer ik regelmatig in grote twijfel.
Is het wel goed om te helpen. Moet ik wel inspringen.Veeg ik zo geen paadjes schoon die behoren bij de ontwikkeling van de ander. Onthoud ik diegene niet van een kans om wat heel essentieels te leren. Namelijk op eigen kracht verder komen?Het zijn dat soort vragen die in mij opkomen.
Ook de vraag waarom ik dat zo nodig wil doen. Helpen.Geeft het mij een gevoel van macht , voel ik me dan beter , meer ? Wil ik er voor worden bedankt.? Eerlijk gezegd niet.
Wel heb er moeite mee als het geschonkene wordt verkwanselt, wat op zich natuurlijk ook niet helemaal klopt want iets wat je schenkt of geeft behoort onvoorwaardelijk te zijn .Daar wringt dus wel iets moet ik vast stellen. Ook voelt het wel goed als er iemand uit de misere kan worden gehaalt maar ja is daar wat mis mee? Ik weet het gewoon niet.
Dan zijn er nog van die situaties dat iemand je een hoop ellende vertelt. Je luistert., hoort het aan, probeert in te voelen wat er aan schort of wat er aan kan worden gedaan. Soms geef je een advies of poogt de sombere medemens wat op te beuren. Soms lukt het voor een tijdje. Vaak niet . Eigenlijk hoop je dat ze hun eigen krachtbronnen vinden en aanspreken maar dat lukt veel mensen helaas toch niet.. Tja wat moet je dan. Alleen maar luisteren?
Tis lang niet zo simpel dat helpen of bijstaan van noodlijdenden.
Ik ben er nog niet uit.