In het leven spelen wij allemaal van tijd tot tijd een rol. Onze persoonlijkheid kiest die rollen uit. Het zijn rollen die wij aanpassen aan de omstandigheden. Het valt dan ook niet mee om jezelf of een ander onder een noemer te betitelen want soms gedraag je je als het kind van dan weer als de ouder van of man of vrouw van of de werknemer of baas van etc. etc .In andere omstandigheden of soms zelfs  tegelijkertijd weer als de stijdlustige, de sterke of juist de zwakke of kwetsbare. Dit zijn nog maar enkele mogelijkheden.  Er zijn veel rollen te spelen in dit leven. Een dwingend ego kun je hierbij  niet onderschatten want die heeft ook nogal wat wensen wat betreft het profileren. Ook heb je ook nog te maken met de verwachtingen van anderen. Zij willen ook graag dat je je houdt aan de regels die bij je aangenomen rol passen en je wilt ze die vastigheid ook niet ontnemen. Zo je het al zou durven.

Dat maakt het  allemaal niet zo simpel. Meest lastige is nog om al die rollen los te laten optreden maar wel te blijven onthouden wie of wat je werkelijk bent. Een oneindig schepsel met een enorm potentieel. Soms lukt het me.  Zeker  als ik alleen lekker aan het werk in mijn atelier dan verzink ik in mijzelf. het grootste deel van de tijd daar buiten verlies ik me toch in mijn zelfgeschapen rollen waarvan ik sommige meer waardeer dan andere. Kennelijk hecht ik er nog steeds grote waarde aan. Vaak moet ik ook achteraf lachen om mijn eigen performance.

Shakespeare zei het al. Het leven is een schouwtoneel en wij zijn de acteurs.