Regelmatig komt er bij mij in de galerie een oma langs met haar kleinzoon van 5. Het is een heel bijzonder mannetje.Hij spreekt niet maar maakt hoge zachte geluidjes en in zijn ogen zie je een ver universum. Autistisch wordt het genoemd.

Heel af en toe hebben we even contact maar dan verdwijnt hij weer snel naar andere werelden.

Op de tafel in de galerie staat een felgekleurd plateau met lekkernijen.Hij vindt het fascinerend en kijkt altijd vol aandacht naar de schaal met al die zoetigheden, lollys, hartjes, zuurtjes,spekjes etc.

In lieve hoge zachte geluidjes maakt hij dan kenbaar dat ie er wel wat van wil proeven en als oma het goed vindt dan kiest hij wat uit. Heel voorzichtig pakt ie  wat van de schaal en bekijkt het altijd eerst aandachtig voor hij het op eet. Afgelopen zondag kwam mijn kleine vriend weer langs.Vol verlangen keek hij naar het plateau en toen naar mij. Neem maar schat, zei ik en boog voorover samen met hem. Mijn hand streek even voorzichtig over zijn hoofje en toen voelde ik plotseling een zachte kus op mijn wang.

Zo teder en lief! Toen ik opkeek was hij al weer weg in zijn eigen droomwereld. Zelden ben ik met zo veel liefde gekust.!